Vandaag staat een van de hoogtepunten van de reis op het programma, een sledetocht met de huskies. We waren voorbije dagen al eens naar de huskyboerderij geweest en hadden ook al enkele andere groepen zien passeren met huskies, dus we waren al goed warm gemaakt voor vandaag.

Voor we naar de boerderij gaan krijgen we nog wat uitleg over hoe we de slede moeten besturen en hoe de huskies te benaderen. De huskies zijn over enthousiast, dus als je niet oplet is de slede weg zonder je. Daarom dat je altijd op je rem moet gaan staan met twee voeten wanneer je stil staat en een voet als je wilt vertragen. Wanneer we de boerderij binnenkomen horen we alle huskies huilen, ze staan klaar om te vertrekken. Het is een heel luid lawaai en we begrijpen waarom ze hier rondlopen met oorbeschermers.

We worden een slede toegewezen en voor we vertrekken kunnen we al wat kennis maken met onze huskies. Het zijn lieve dieren, maar ze tonen ofwel geen interesse of springen op je. We delen een slede met twee personen en wisselen halverwege af. Ik begin de sledetocht in het zitje zodat ik in het begin al wat foto’s kan nemen.

We hadden vorige keer enkele al van de slede zien vallen bij het vertrek, dus waren voorzichtig toen we de eerste bocht pakten. Al moet ik zeggen dat we de eerste keren net iets te laat remde en onze huskies begonnen te vechten met de slede voor ons. We rijden door de bossen en open vlakte. De huskies gaan in het begin goed vooruit en het is leuk om met de slede te rijden. Na het einde van de rit lijken ze wel wat moe en doen ze het iets rustiger.

Terug aan de boerderij aangekomen hebben we nog wat tijd om ze te aaien en krijgen we meer uitleg over de huskies. Elke husky heeft een eigen naam en met meer dan 150 hier aanwezig lijkt het benoemen ook een vermoeiende job!

Lange wandeling

In de namiddag hadden we gaan activiteit op de planning staan. We probeerde dan maar de karts te reserveren zodat we op het ijs kunnen karten. Zeker op die locatie is dat een unieke ervaring. Jammer genoeg zijn ze een parcours aan het aanleggen op het ijs waardoor karten niet mogelijk. Waarom ze het parcours aanleggen willen ze nog niet echt zeggen.

We besluiten dan maar om een wandeling te maken naar een stroomversnelling/watervalletje iets verderop. Doordat het voorbije dagen goed gesneeuwd heeft ligt het pad er wat dikker bij waardoor het moeilijker is om te stappen. Om de zoveel tijd vallen er een paar af waardoor we nog maar met enkele overblijven. De sneeuwpret kunnen we niet laten waardoor er twee alleen doorgaan. Na een tijdje moeten we ook opgeven, 4 jongeren die twee ‘oude’ mannen niet kunnen volgen…

We besluiten om terug te keren via de weg. Het was nog een hele klus om daar te geraken, berg op met diepe sneeuw, maar vlotter gaat het zeker. Het is bijna donker wanneer we aankomen en genieten nog even van een sauna voor we gaan eten.

Het Noorderlicht

‘s avonds zitten we nog wat te praten in de gemeenschappelijke zaal met heel de groep en enkele andere. Plotseling zien we het ander groepje naar buiten lopen en weten maar al te goed dat dit voor het Noorderlicht is. We maken ons dan ook klaar voor naar buiten te gaan, goed warm aankleden en we nemen al het fotomateriaal mee dat we nodig hebben. Goed warm aankleden was niet echt meer nodig, het is nog maar -10° en dat voelt al een beetje aan als zomer!

We zien het ander groepje terugkeren naar het hotel, blijkbaar konden ze het Noorderlicht toch niet zien. We gaan het ijs op en hoewel het een beetje bewolkt is zien we toch duidelijk het Noorderlicht, blijkbaar hadden zij een ander idee van het natuurfenomeen. We wandelen weer naar hetzelfde plekje als vorige keer waar we wat minder last hebben van het licht van het hotel.

We hebben al twee keer het Noorderlicht gezien nu, we mogen ons gelukkig prijzen want sommige zien het niet op hun reis!