Monterey

Tussen San Francisco en L.A. ligt de befaamde Highway one. Eigenlijk volgen we die al vanaf Oregon maar dit gedeelte trekt enorm veel toeristen. We beginnen onze dag met een boottocht op zoek naar walvissen. Het is nog een dik uur rijden vanaf San Jose en we komen maar net op tijd aan om de boot te nemen, die vertrekt vanaf het moment dat we zijn opgestapt. We varen met de Princess Monterey Whale Watching. Er is heel wat volk op de boot en ook het bovendek (waar je 20$ pp extra voor moet betalen) zit vol. We vertrekken uit Monterey en het duurt nog wel even voor we aan de walvissen komen. Ondertussen komen we nog wel regelmatig wat zeeleeuwen tegen die dicht bij elkaar op de pier zitten, op een boei liggen of langs de boot mee zwemmen. Omdat het benedendek te vol zit besluit ik om eens boven te gaan kijken. Hoewel je er 20$ meer voor moet betalen is er nergens controle en stond ik direct boven. Zelf zou ik er nooit geld aan geven maar met het zonnetje dat schijnt en de wind in de haren is het heerlijk om boven te zitten. Sofie komt iets later ook en vanaf dan zitten we te genieten!

In de verte zien we nog twee andere boten en dan weten we dat daar de walvissen zitten. De boot vertraagt en iedereen staat met zijn camera klaar. In de verte zien we al het eerste water omhoog spuiten en hebben een glimp opgevangen van een walvis. Even snel dat hij er is, is hij ook weer weg. De walvis blijft altijd enkele minuten onder water en komt dan een keer of drie naar boven kijken. Als je geluk hebt zie je zijn staart in de lucht maar “Free Willy” taferelen moet je hier niet verwachten. Er zijn enkele (verwende) kinderen aan boort die het allemaal al snel gezien hebben en zich niets meer van de walvissen aantrekken. Na een uurtje keren we terug naar de haven. Doordat we enkele walvissen gezien hebben en het weer fantastisch was, hebben we ervan genoten, maar ik kan mij inbeelden dat het ook een heel andere trip kan zijn met slecht weer en weinig walvissen…

Aangekomen in de haven hebben we honger en krijgen we een bonnetje in ons handen gestopt voor een gratis voorgerecht. Wij dachten dat dit voor één van zo’n goedkope fastfood restaurantjes zou zijn maar integendeel, het zag er heel knap uit en het eten heerlijk. We besloten om te blijven en we aten 2 lekkere schotels vol vis. We hadden zelfs nog zicht op het water en hoewel de desserts er ook lekker uitzagen zaten we helemaal vol!

17 Mile Drive

De volgende bekende stop in Monterey is de 17 Mile Drive, een prachtige rit langs de kust in Monterey waarbij je enorm veel golfbanen passeert en gigantische villa’s. Er zijn verschillende stops langs de weg die zijn aangegeven en we nemen telkens de tijd om eventjes te genieten en foto’s te nemen. We zijn hier zeker niet alleen en het zijn vooral Aziaten die hier naar toe trekken. Het aantal golfbanen is hier niet te tellen en ze liggen er stuk voor stuk prachtig bij. Op één golfbaan stonden zelfs herten met prachtige geweien en die trokken zich er niets van aan!

In de verte hoorde we het geluid van zeeleeuwen, ik dacht er eentje van dichtbij te kunnen trekken. Maar als we dichter naar het geluid gingen, zagen we er niet enkele maar honderden zeeleeuwen wat verder op eens rots zitten : ‘Seal Rock’. Ze zaten dicht bij elkaar te rusten op deze rots in het water.

Als laatste stopte we bij de ‘Lone Cypress’ wat een beetje het iconische beeld van 17 mile drive is. Het is hier enorm moeilijk te parkeren aangezien de plaatsen beperkt zijn. Met een gelukje rijdt er net iemand weg en kunnen we even foto’s trekken. Veel valt er hier ook niet meer te doen en trekken we verder naar de volgende bestemming: Big Sur.

Big Sur

Big Sur is niet echt een plaats waar je stopt maar het is een gebied met een prachtige kustlijn waar je langs kunt rijden. Een van de bekende foto’s van big sur is aan Bixby Bridge en daar stoppen we natuurlijk ook even voor enkele foto’s. De weg door het Big Sur gebied is geweldig om te zien, al was het wat regenachtig met momenten. Onderweg zoeken we naar eten maar het aanbod is beperkt en het lijkt allemaal enorm duur te zijn. We stoppen maar in de buurt van een camping waar we iets van eten en drinken zoeken in een cafeetje dat een enorm groot aanbod heeft van bieren.

Vanavond hadden we een camping geboekt, klein probleempje, we hebben geen kampeerspullen meer… We rijden er toch naartoe en wat is het jammer dat we hier onze tent niet kunnen opslaan. De camping is nog maar net nieuw en het ziet er geweldig uit! We zitten echt in een bos en in de lente stroomt hier zelfs een riviertje tussen de kampeerplekken door. Nu we onze plaats gevonden hebben maken we nog een laatste stop om de zonsondergang te zien.

Pfeiffer Beach

Pfeiffer Beach is enorm populair en toen we aankwamen stond de parking helemaal vol. Erger nog, er was een lange rij om binnen te geraken maar zo lang er niemand buiten reed geraakte je toch niet binnen en voor zonsondergang dacht ik niet dat er nog veel zouden vertrekken… We zetten de wagen iets verder terug en gaan dan maar te voet naar het strand waar het toch niet zo druk was als we dachten. Er staat heel wat volk klaar om foto’s te nemen, anderen genieten van het strand en enkele trotseren de golfen met hun surfplanken. De golfen hier zijn op sommige plekken wild en dat merk je als ze tegen de rotsen botsen hoog boven het water. Met al het volk is het hier toch rustig en aangenaam en de zonsondergang is prachtig! In het donker keren we terug naar onze camping en proberen we ons toch goed te leggen in de auto. Aangenaam is het niet maar toch beter dan je zou denken… We hadden allebei gelukkig een goede nachtrust.