We nemen de nachttrein van Hanoi naar Hoi An. Deze is vergelijkbaar met China waarbij je met 4 slaapplekken in een cabine zit. De medewerker van ons hostel helpt ons met het vinden van de juiste wagon en juiste cabine omdat de trein bijna gaat vertrekken. Al hadden we het zelf ook kunnen vinden want het was heel goed aangegeven. 

We zitten voorlopig alleen in onze cabine maar we weten dat dit niet altijd zo zal zijn. De trein vertrekt langs de smalle straatjes van Hanoi en lijkt niet echt een top vaart te maken. Charlotte en ik spelen nog een spelletje op de iPad (logo raden) voor we in onze bedden kruipen. Ik lig vanboven op het stapelbed. Het kussen is redelijk licht en het bed net iets te kort, maar op zich lukt de slaap vatten wel. Bij de stops word je wel af en toe wakker.

Op een gegeven moment komt mijn buur ook in de cabine, het is een Vietnamees die niet veel te zeggen heeft. We slapen verder tot de zon begint op te komen. De treinrit is nog lang en ook de laatste passagier komt onze cabine binnen: een jonge papa met zijn dochter. Ze komen zelfs langs met ontbijt; rijst met vlees, water en soort jello-pudding. Echt veel zin hebben we daar niet in en zo gaat er toch veel eten verloren. 

De rest van de wagon begint ook te ontwaken en daarmee bedoel ik vooral de kleine Vietnamese kindjes naast ons. Er is ook een familie Nederlanders aan de andere kant en ook nog enkele andere toeristen. Het uitzicht begint mooi te worden en het is zonde om dan in je bed te blijven liggen. Ik pak een stoeltje en zet mij net zoals de nederlanders op het gangpad met het zicht naar buien. 

Vooral tussen Hue en Hoi An is het heel mooi!

De Vietnamese kindjes beginnen ook uit hun cabine te komen. Er is een heel verlegen meisje bij dat elke keer al gillend terug loopt als ze mij ziet. (Kan ook gewoon aan mij liggen). Een van haar zussen kan redelijk Engels en komt regelmatig een vraag stellen: where are you from, how old are you, what is your name. Die gaat zeker nog in den toeristische sector werken later! 

Na een rit van 16u komen we aan in Datong, waarvan we dus nog de taxi moeten nemen richting Hoi An. Reizen met de trein is veel langer dan met het vliegtuig, maar leuk en ervaring rijk is het zeker!